Consultatie en consent: iets voor jou?


24 december 2015 - 

Door consultatie meer betrokkenheidZaterdag 12 december las ik tussen alle andere artikelen over de Klimaattop in Parijs een kort stukje over consultatie. Een interessant onderwerp voor een artikel vind ik.

Het stukje over de consultatie
Minister Fabius had een consultatieronde ingelast.
‘De zogenoemde ‘indaba’ is een oud Zoeloegebruik waarbij de mening van alle betrokkenen wordt gehoord om in een complexe zaak tot een oplossing te komen. … Uniek aan de indaba was dat mensen vrij waren om hun mening te geven zonder dat hier consequenties aan werden verbonden. … De indaba werd in 2011 ook al op de klimaattop in Durban toegepast.’ (Volkskrant, 12-12-15)

Ik ben wat verder gaan zoeken naar indaba.

In een andere krant lees ik dit erover.‘Indaba refers to a gathering of Zulu and Xhosa people of southern Africa at which “principled men” get together to attempt to find common ground, or a common story, on a problem that affects them all, with everybody getting a chance to speak.

Op Wikipedia lees ik dit: ‘An indaba is an important conference held by the izinDuna (principal men) of the Zulu or Xhosa peoples of South Africa. (Such meetings are also practiced by the Swazi, who refer to them using the close cognate indzaba.) These indabas may include only the izinDuna of a particular community or may be held with representatives of other communities.
The term comes from a Zulu language word, meaning “business” or “matter”.
An indaba is designed to allow every party to voice its opinion, but still arrive at a consensus quickly. It works because opinions and arguments can only be aired in a particular way: Instead of repeating stated positions, each party is encouraged to speak personally and state their “red lines,” which are thresholds that they don’t want to cross. But while telling others their hard limits, they are also asked to provide solutions to find a common ground
.’

Het gaat er dus niet om om nogmaals je mening te zeggen, maar om constructief te zijn. Wat wil je echt niet? Hoe denk je dat dit op te lossen is? En bij het laatste ook te denken aan de anderen in het proces, aan wat mogelijk en onmogelijk is volgens jou.

Het doet mij denken aan werken met consent. Hierover staat in Wikipedia:

‘Het consentbeginsel is het basisprincipe van de besluitvorming binnen de sociocratie. Het houdt in dat een besluit genomen is, wanneer geen van de aanwezigen beargumenteerd en overwegend bezwaar heeft tegen het nemen van het besluit. Consent verschilt van consensus in de zin dat degene die “consent geeft” niet “voor” het voorstel hoeft te zijn, alleen maar “niet tegen”. Consent onthouden is niet gelijk aan een veto uitspreken omdat degene die consent onthoudt de argumenten moet geven waarop de consentonthouding is gebaseerd, bij veto is dit niet noodzakelijk.

Over sociocratie staat dit: ‘Sociocratie is een bestuursvorm die uitgaat van gelijkwaardigheid van individuen. De naam komt van de Latijnse en Griekse woorden socius=medemens en kratein=regeren, en betekent zoveel als de medemens regeert. Die gelijkwaardigheid komt niet tot uiting in het “one man one vote” van de democratie maar in het principe dat een besluit alleen genomen kan worden wanneer alle aanwezigen geen overwegend beargumenteerd bezwaar hebben tegen het nemen van dat besluit. Dit principe wordt het consentbeginsel genoemd.’

Ook in Nederland wordt het toegepast en mee geëxperimenteerd.

Pas kreeg ik een uitnodiging voor een  avond over consentbesluitvorming in het openbaar bestuur. Uit de uitnodiging: ‘Vernieuwing lokale democratie. Overal in het land wordt gezocht naar of geëxperimenteerd met vernieuwing van de lokale democratie. De gemeenteraad Utrechtse Heuvelrug heeft zo de eerste ervaringen opgedaan met een nieuwe manier van besluitvorming: de consentmethode. Hierbij is het doel een besluit te nemen als niemand van de betrokkenen daar een overwegend bezwaar tegen heeft. In de Gemeente Utrechtse Heuvelrug worden niet alleen de raadsleden maar ook inwoners, ambtenaren en wethouders om consent gevraagd met als doel: meer draagvlak.’ Meer over dit project lees je hier.

Wil je ook een keer uitproberen hoe je op deze manier tot een besluit komt? Neem dan contact met mij op.

Ik wens je veel betrokkenheid in je vergaderingen!
Carla

Je mag dit artikel gebruiken voor een tijdschrift, nieuwsbrief of website.
Wel het in het geheel overnemen en dit stukje toevoegen met een werkende link:
‘Door Carla van den Bos van Vergaderen doe je zo!
Ga naar
www.vergaderendoejezo.nl voor het aanvragen van het gratis e-boekje
‘In 5 stappen naar een leuke (vergader)groep’

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *